پلی کربنات

پلی کربنات جزء خانواده پلیمرهای ترموپلاستیک است. و بیشترین کاربرد آن در قالب سازی و تغییرات است. از این نوع پلاستیک ها اغلب در صنایع شیمیایی جدید بهره برده می شود. این ماده برای نخستین بار در سال۱۹۵۶ به وسیله ی کمپانی بایر به شکل تجاری ارائه شد. مواد اولیه آن بیس فنل A (که از تلفیق فنل و استون حاصل می شود) و فوشرن (که از تلفیق گاز کلر و گاز اکسید کربن حاصل می شود) است در محلولی از بیس فنل و سود سوزآور گاز فوشرن را با حرارت ۳۰ درجه سانتیگراد به درون رآکتور وارد کرده و در مجاورت کاتالیزور و حرارت ۱۳۰ تا ۳۰۰ درجه سانتیگراد، پلیمر حاصل می شود که بعد از خروج از رآکتور خشک، اکسترود و به گرانول تبدیل می گردد. این ماده را می شود با ماشینهای تزریق و اکسترود فرم دهی کرد و همین طور در صورت احتیاج از غلتک کاری داغ جهت تبدیل به ورق بهره برد. این مواد از مواد PE,PP,PS,PET تقریبا گرانتر است.

مزایا و معایب

مزایا: دوام بالا در برابر ضربه، شفافیت عالی، استقامت حرارتی از ۱۱۰ تا ۱۳۰ درجه سانتیگراد، این پلیمر جذب آب نمی کند.

معایب: عدم استقامت در مقابل آمونیاک، صدمه پذیری در مقابل قلیاها، آمینها، کتونها، استرها

کاربردها

در صنعت اتومبیل برای تزئینات داخلی خودرو، تولید داشبورد و متعلقات آن، تولید سپر و پانل های درونی و شیشه های چراغ اتومبیل، در صنعت بهداشتی و پزشکی برای تولید بطری های شفاف جهت بسته بندی مواد غذایی و داروئی، تولید اقسام عینک های طبی و صنعتی و همینطور ساخت لنزهای چشمی در رنگ های گوناگون، وسایل دیالیز، آندوسکوپی و انتقال خون و تولید آمپول بدون سوزن، در صنعت برق و کامپیوتر برای تولید کانکتورهای الکتریکی، لوازم الکتروتکنیک، تولید دیسک های فشـرده (CD، DVDها، تزئینات و پوشش کامپیوترها) و در صنعت ایمنی جهت تولید کلاه ایمنی، عینک های ایمنی، ماسک های گاز و پوشش های محافظ و همین طور در صنعت نظامی برای ساخت شیشه های بادوام جلوی هواپیماهای شکاری و تولید شیشه های ضدگلوله کاربرد دارد.

شیوه تولید

قسمت های گوناگون واحد تولید پلی کربنات

1. سنتز پلی کربنات
2. شستشوی محلول پلی کربنات
3. بازیافت حلال
4. تبخیر و گرانول سازی
5. تصفیه نخست گازهای خروجی
6. ایستگاه دمنده ها و مخازن میانی کالای پلی کربنات
7. بسته بندی و انبار دستاورد پلی کربنات